یکشنبه 92/6/3 — azadnagar - نظر بدهید

کسانی که در مرتبه ای از مراتب مدیریت و حکومت و سیاست و ریاست نشسته اند حتی اگر به لحاظ نظری ، آزادی را به منزله یک حق، قبول نداشته باشند، اقلا برای بقا و دوام خودشان ، آزادی را به منزله یک روش باید، محترم بشمارند.... شما چگونه می توانید بفهمید که مردم چه می گویند و چه می خواهند : وقتی حزبی درست شود، وقتی انجمن های صنفی درست شود، وقتی مطبوعات آزاد باشند. هیچ جانشینی هم برای این روش نمی توان پیدا کرد.

شما فکر می کنید دموکراسی های غربی با همه آفات و مفاسدی که دارند، چرا بیشتر از نظام های توتالیتر مثل شوروی دوام کرده اند؟ چرا؟ حاکمان شوروی، راه دانستن و کشف حقایق موجود در جامعه را بر خودشان بسته بودندو واقعا از جامعه خودشان ، خبر نداشتند. برای کسانی که به آنجا سفر می کردند به خوبی معلوم بود در این جامعه، چیزی می گذرد و در سطح گفتارهای رسمی ، چیز دیگری. دو تا دنیاست.

خود گورباچف در یکی از سخنرانی هایش گفته بود : ما حتی نقشه های جغرافیایی شوروی را به صورت نادرست چاپ می کردیم و می دادیم دست مردم. ... این شد مدیریت ؟ حاکم به مردم دروغ بگوید. مردم به حاکم دروغ بگویند و اطلاعات خودشان را به او ندهند. ....